De Gelderlander, 27 augustus 1987, door George Schlimme van Brunswijk
LOBITH – Op een planeet waar je met vier miljard soortgenoten bijeen bent, lijkt het erg gemakkelijk om origineel te zijn. Toch valt dit niet zo mee. Weliswaar kun je iets zeggen, schilderen of tekenen wat voordien in de wijde omgeving nog niemand is tegengekomen. En voor een kunstwerk zal de eis tot oorspronkelijkheid altijd wel in meer of mindere mate blijven gelden. Maar wie zegt, dat wat vandaag in Hardegarijp wordt uitgedacht, de vorige maand al niet door iemand uit Shanghai werd uitgevonden? Het aantal werkelijk oorspronkelijk geesten is zeer gering. Zelfs Goethe had het gevoel dat, wanneer men alles aftrok wat hij Herder e.a. had, er niet veel van hemzelf overbleef.
meer...
Misschien dat de expositie onder auspiciën van de kunstkring Het Gelders Eiland van wat door Riet Mooren uit Zevenaar schilderijobjecten worden genoemd in het gemeentehuis in Lobith bij u toch de indruk van een creatieve geest kan oproepen. Terecht heeft Riet overwogen dat het verhevene – en op dat niveau lijkt de kunst toch wel per definitie betrekkingen te moeten houden – vaak gekleed gaat in de opperste eenvoud.
In dit geval zijn dat bonenstaken en driehoeken. Met dit simpele materiaal heeft zij heet aanzijn gegeven aan een aantal abstracte verbeeldingen in zeer gevarieerde kleurcombinaties, waarin het begrip “staak” in veel gevallen als een afzonderlijk staafje op het beeldvlak is aangebracht, soms ook met verf daarin verwerkt.
”Verberg”
meer...
Terwijl de driehoek als sterk decoratief element, ook in afgeleide vorm en gecombineerd, verschijnt. Hier is een speelse geest aan het werk, die het aan vruchtbare invallen niet ontbreekt. Je krijgt de indruk dat de kunstenares dit aantal van veertien Bonenstaken gemakkelijk met nog eenzelfde aantal zou kunnen vermeerderen, zonder de aandacht van de toeschouwer te verliezen.
Om de ironie van benaming nog wat aan te zetten, zijn er op de verdieping van de expositie bonenstaken geplaatst met loof er aan. Op een tafeltje ligt een aantal volwassen snijbonen, door de dichter Robert Joseph met de woorden van een aan Riet Mooren gewijde haiku beschreven. Een hommage waaraan bij ons bezoek minstens één schakel leek te ontbreken.
”Verberg”
meer...
Het is weer een van de manifestaties waarmee de kunstkring voor de gastvrijheid in dit ambtelijk milieu met sierlijke arabesken dank zegt. Ondanks de statigheid waarmee de dienaren der gemeenschap zich daarlangs bewegen, kan de warmte die het werk van Riet Mooren uitstraalt hun niet ontgaan.
”Verberg”